De kinderen gingen deze week een paar dagen op vakantie. Ot ging logeren bij opa en oma in Buurse en Tije en Noortje gingen naar de camping bij de andere opa en oma. Jeroen is op reis en ik had een paar dagen rust voor mijzelf en een aantal afspraken. Maar het ging anders.

Woensdagavond werd ik gebeld door mijn moeder; Noortje was van de schommel gevallen en haar arm stond scheef. Of ik naar het ziekenhuis in Spijkernisse kon komen. In het ziekenhuis bleek al snel dat Noortjes arm lelijk gebroken was, een dubbele breuk in haar onderarm. Ze zou overgeplaatst moeten worden naar een ander ziekenhuis aangezien er sprake was van een eventuele operatie. Dat was dus wel even schrikken. Na lang wachten werden we rond twaalf uur opgehaald met de ambulance en naar het Ikazia gebracht. Daar troffen we een jonge dokter, dokter Stuiterbal. Deze zou een poging wagen de arm te zetten, mocht dat niet direct lukken dan zou Noortje als nog geopereerd moeten worden. Dat werd tanden bijten voor Noortje, maar ze was dapper en het zetten lukte in één keer. Dokter stuiterbal was duidelijk zelf onder de indruk van de nieuwe foto’s die werden gemaakt en waarop te zien was dat de botten weer keurig op z’n plek zaten. Noortje kreeg voor haar moed een presentje van de dokter, je raad het al; een stuiterbal, vandaar Dokter Stuiterbal.

Uiteindelijk waren rond drie uur ’s nachts weer thuis, moe maar toch opgelucht door de goede afloop. Ik was onder de indruk van onze kleine meid die zich ongelooflijk dapper heeft gehouden. We zijn dankbaar dat de arm gezet kon worden en er geen operatie nodig was.

Inmiddels is Noortje weer op de camping bij opa en oma. Tije miste haar veel te erg en Noortje wilde erg graag logeren in de caravan. Ze maakt het goed.